تاریخ وتوسعه

بعضی ها بر این بارورند که ملت ها فقط یک بار فرصت دارند قدرت مند شوند . تازه این فرصت هم دائمی نیست ، بلکه اون ها هم مانند درختان رشد می کنند سریع اوج میگیرن بعد رشد شون کندو کند تر و متوقف میشه و بعد تحلیل میرن . ملت های دیگه به همین ترتیب می ان بالا و جای اون هارو می گیرن و داستان همین طور پیش میره تا .... نسل های بعدی ملت های تاریخی از گذشتشون لذت می برن به اون مباهات میکنن و به اون دوران غبطه میخورن ، سیاست مدارا با استفاده از همین عشق و علاقه به گذشته دل اون هارو به دست می ارن و بر اون ها حکومت میکنن . گذشته که دیکه بر نمی گرده مهم اینه که این ها حال و اینده رو هم از دست می دن.
من زیاد با این طرز فکر موافق نیستم وگمان نمی کنم پایه علمی داشته باشه اما وقتی به حال وروز جامعه خودمون ایران نگاه می کنم می فهمم ما سالهاست با این خیال ها داریم درجا می زنیم و به کند و کاو گذشته مشغولیم ، یک عده هم از این راه نون می خورن.
ما ایرونی ها یک مشکل دیگه هم داریم و اون اینه که نمی دونیم دنبال کدوم گذشته ایم. گذشته اسلامی یا گذشته ایرونی یگی این ور می کشه یکی اون ور .....
شاید اگر ما هم مثل خیلی از کشور هایی که امروز پیشرفته به حساب می ان این همه سنت های تو درتو ومتناقض نداشتیم شاید ......
ممکن هم هست اگه از جوامع بیش رفته فعلی بپرسی بگن شما بیش تر از سهم تون توباشگاه قدرت مند تر ها بودین حالا وایستین تو صف شاید دور که کامل شد دوباره به شما هم یک بار دیگه نوبت برسه . اگه من باشم می گم اگه تازه اون وقت اگه بتونیم تصمیم بگیریم شاید آره .......