جامعه جهانی دو پاره شده

و باز هم سلام

جهان ما امروزه جهانی دو پاره است . دنیای ثروتمندان ، دنیای فقرا،
آن هایی قرار است هفته ای 25 ساعت کار کنند 14 ماه در سال حقوق بگیرند آخر هفته به بیرون شهر و تعطیلات تابستانی به خارج کشور بروند حیوانات خانگی آنها بیمه و دکتر اختصاصی و بیمارستان داشته باشند. هرسال اتومیبل نوخریده و خانه خود را تغییر دکوراسیون بدهند .هستی برایشان به دودنیای واقعی و دنیای مجازی تقسیم شده است ازهمه مهم تر آزادند که هر طور می خواهند وهر جا که می خواهند زندگی کنند هر فکر و اعتقادی داشته باشند و امید دارند بیش از 80 سال زندگی کنند .

اما در روی زومین جهان دیگری هم وجود دارد که بیش از نیمی از مردمانش کمتر از دو دلار در روز درآمد دارند جمع کثیری از آن ها هر گز به مدرسه نرفته اند و همین طور نمی دانند آب لوله کشی شده و بهداشتی چیست . دنیا را وداع می کنند بدون این که هر گز پزشکی آنان را معاینه کرده باشد و حتی در تمام طول عمر نه چندان بلند خود حتی از محل تولد خود خارج شده باشند . امید به زندگی در انها به 50 سال نمی رسد. تنها آزادی در دسترس آنان آزادی فقیر بودن است و آزادی نداشتن . آنان ممکن است زیاد فرصت فکر کردن نداشته باشند ولی همان اندک را نیز بایستی بدان گونه که به آنها گفته می شود باید فکر کنند . باید میهن خود را دوست بدارند جان خود را در راهش بدهند و خدا را شکر کنند که رهبران چنین بزرگ و هوشمند ودلسوز و با کفایت به آنها داده است واگر نه ممکن بود که ؟

راستی آزادی از چه چیزی به دست می آید از باور یا امکان ؟ برای آن ها که امکان ندارند معنی و مفهوم آزادی چیست ؟